Kan
Unuttuğun bir çocuk düşü artık yaşadıkların;
Baktığın ancak gördüğün uzak bir yerin sessiz duruşu…
Kızılcık şerbetinde kendine yasak sözcükler…
Yaşam yasak yaşamak yasak…
Unuttuğun sesler arasında şimdi çocuk sesin…
Yüzün kadar değişti bakışların! Büyüdün mü ne ?
Uzak bir gelecek belki unuttuğun arasındaki yanılsamaların
Oysa ilk saklambaç oyunu unutmadı hala seni!
Sesinin çocuk şivesinde kaybolan bir inleyişse beklediğin
Unuttuklarını al getir geri gelirken;
Cebinde olsun annenin ütülediği okul mendilin…
Şimdi sen bu kıyı kasabasında kendini ağlıyorsun;
Yaşamın konukluğunda kendini ağırladığın gibi…
Unutuğun bir şeyler varsa eğer;
Bırak yaşamın erdemindendir;
Anılar sarkacında sallanıp dursun çocuk bakışın…
!
Beben arkandan sana ağlıyor…
Sen unuttun…
Bir çarpışmadır yaşam…
Çarpıtılmış gerçekler kadar
Ve geriye kalan bir damla kandır;
Yürekten süzülen…
Senin kanın…
Ozlemkadakaloglu's Blog 